Bijna terug thuis.
07 aug. 2015
🇹🇿
vanuit Tanzania
Jambo mzungu's
De laatste blog is een feit en zo ook ons laatste dagje in Zanzibar. We hebben een top vakantie achter de rug! De zes dagen in Zanzibar waren zeer rustig, maar vooral aangenaam! We hebben veel
geluk gehad met het weer! Het gebied waar we verblijven is echt overgenomen door de Italianen. Zelfs de lokale bevolking in het hotel spreekt Italiaans.
Woensdag kwamen er ( heurt goed lieve minsen) 70 Italianen naar het vakantiedomein. De animatoren deden hun activiteiten ook in het Italiaans. Gelukkig was er 1 Italiaanse animator die alles
vertaalde voor ons. Ook het eten was Italiaans. Pasta pasta pasta. Nu, ik vond dat niet erg, omdat ik het typische Afrikaanse eten niet graag eet. Maar er zijn gasten van bv Frankrijk die de
Afrikaanse sfeer wel missen in dit hotel. Soit, ik heb me in niets druk gemaakt deze vakantie in Zanzibar. We hebben zitten beachvollyballen ( helaas waren sommigen Italianen nogal gefrustreerd
door mijn geweldige vollybalkunsten....:D ) ook petanque, zonnen, zwemmen. Heerlijk! We hebben veel praatjes gemaakt met de Maasai jongens. Sommige zijn geen echte Maasai jongens, maar doen het
puur voor de show. Ik ben deze week weer een paar keer ten huwelijk gevraagd, of een aanbod gekregen dat ik een Maasai-vrouw moet worden. Ik heb hem mooi bedankt. Ze willen ook veel foto's met je
maken! Ze zijn echt heel grappig! Echt veel is er niet meer gebeurd, gewoon een heel rustige maar prachtige week gehad.
Lieze en ik hebben elkaar nog beter leren kennen gedurende deze 5 weken in Afrika! We hebben toch spijt dat het voorbij is... Maar anderzijds gaan we heel graag terug naar huis. Ik ga zeker veel
dingen meenemen naar België. Zo ben ik bijvoorbeeld veel rustiger geworden, ik (en ook Lieze) heb gemerkt dat ik me minder snel opjaag in kleine alledaagse dingen. Ik ben een echte stresskip, en
hier is alles pole pole ( chill) en dat ligt me toch veel beter dan dat stressy gedoe. Ook verdraagzaamheid, niet alleen ik, maar heel België mag dat eens beginnen zijn :D hier in Afrika is een
ruzie snel verleden tijd. Ze kunnen bv op elkaar zitten toeten in het verkeer, hun raam omlaag doen, en dan al lachend tegen elkaar beginnen praten i.pv. ruzie te maken. Wat ik zeker ga missen is
de Afrikaanse sfeer. Iedereen begroet iedereen. Wij doen het nu ook continue, zelfs tegen blanke mensen. In België loopt iedereen langs elkaar door, terwijl het zo leuk kan zijn als hier. Zelfs de
dala dala ( 'bus') gaan we missen. En natuurlijk de kindjes! We missen ze nu al als we de foto's bekijken. Eigenlijk gaan we alles en iedereen missen. Maar aan mooie liedjes komt ook een einde
zeker?
Hierbij ga ik afsluiten, straks gaan wij nog voor de laatste keer eens goed feesten in Zanzibar.
( ik ben heel benieuwd!)
Morgenvroeg om 6u vertrekken we naar de luchthaven richting Kenia. Hier blijven we nog twee daagjes. Zondag om 22u30 nemen we na 5 weken het vliegtuig richting Rummencité. Maandag Om 13u30 zullen
we landen in Düsseldorf.
Ik kijk er zeker naar uit om jullie allemaal terug te zien!
Dikke kus en tot maandag!
Kwa heri rafiki's
xxxx
Liese
( och ne dikke poen van os Lieze)
Kwa heri Arusha
03 aug. 2015
🇹🇿
vanuit Tanzania
Jambo rafiki's
Gisteren (29 juli) zijn Lieze en ik terug naar een Maasai dorp geweest. 'Mama' hier komt op voor vrouwenrechten ( wat in Africa nogal redelijk taboe is, maar zeker in de Maasai) zo helpt ze
weggelopen Maasai meisjes, geeft ze voorlichting aan Maasai vrouwen over vrouwenrechten en besnijdenissen. Wij vinden dit een schitterende daad van mama, en we waren erg geïnteresseerd naar haar
werk. We hadden aan mama gevraagd of we eens mee mochten gaan naar een voorlichting aan Maasai vrouwen. Dit was dus gisteren. Ik had nog gekke gevoelens over het Maasai dorp te zondag, en nu ging
ik weer de ellende opzoeken. Bon, ik was erg nieuwsgierig. Mama kon niet meegaan dus kwam er een collega van haar mee. Uiteindelijk gingen we geen voorlichting te horen krijgen, maar kregen we de
historie van hun Vrouwenclubje te horen en hun doelen die ze willen bereiken als Maasai vrouwen. Heel interessant. Ze waren ze sympathiek en geïnteresseerd in ons leven. Ik mocht deze vrouwen echt
graag! Ze hebben in geheim een soort vrouwengroepje en proberen zo de taboe's als Maasai vrouw te doorbreken. De mannen mogen hier niks van weten, want ze begrijpen dit toch niet. Ze betalen 10000
shillings om in de groep te komen ( ongeveer €5) ik vond dit raar, waarom iemand als een Maasai vrouw moet betalen om in een groep te mogen voor vrouwenrechten te promoten. Blijkbaar dien dit
ingezamelde geld, voor als ze een lening voor iets willen. Klinkt logisch. Ook betalen ze schoolboekjes en uniformen voor hun kinderen toch naar school te laten gaan. Ik was zo gefascineerd door
deze vrouwen en hun doorzettingskracht! Op het einde hebben we als dank een ketting gekregen.
We zijn deze week weer lekker gaan uiteten. Ne lasagne kan toch smaken he mannen. Toch beter dan rijst met bonen. ;)
donderdag ben ik 1 dag naar het ziekenhuis gegaan om eens te kijken hoe ze daar werken. Tangi doet daar vrijwilligerswerk en ze heeft mij wat rondgeleid in het ziekenhuis. Ik heb een vaccinatie bij
een baby mogen geven, bloedgroep-test mogen uitvoeren, en malaria test mogen uitvoeren. Niemand stelt zich vragen of je nu echt verpleegster bent, ze zijn blij dat ze je helpen, haha. Ook heb ik
een gesprek mogen bijwonen waar de gynaecoloog voorlichting geeft over veilig vrijen aan een koppel. Het ziekenhuis is natuurlijk heel anders dan in België. Maar het was eens leuk om mijn
verpleegsterskills boven te halen in Afrika!
We zijn donderdag ook voor de laatste keer naar ViaVia geweest. Ooh wat ga ik die feestjes missen! En de muziek zeker! Het was redelijk laat geworden en de dag erna moesten we naar ons klasje gaan
voor de laatste keer. We hadden nog voor elk kindje on de klas een potlood gekocht, omdat sommige kindjes geen potlood hadden en zo hun oefeningen niet kunnen maken. Ze waren hier heel dolblij mee!
Ook mocht de leerkracht de kleurpotloden, stiften, rode pennen en papier houden. Toen de leerkracht vertelde tegen de kindjes dat het onze laatste dag was, waren ze muisstil, net als wij. We vinden
het echt erg dat we de kindjes niet meer gaan zien. Ze waren zo lief en grappig! Ook gaan we de leerkracht missen, zij was echt een grote hulp en had ons heel graag. We hebben e-mails uitgewisseld,
dus wie weet horen we elkaar nog wel eens. Op het einde hadden we elk kindje een chipszakje gegeven. Haha, dit viel bij de meeste in de smaak! ( sommigen hadden waarschijnlijk nog nooit chips
gegeten) er was één jongen en hij nam een chips uit de zak, stak het in zijn mond, trok het gekste gezicht ooit, en kreeg dan braakneigingen, ocharme. Maar het was super grappig, omdat hij daarna
zijn duim omhoog stak :D zo dankbaar! Ook hadden de kindjes voor ons tekeningen gemaakt. Super luk om bij te houden!
Met pijn in het hart vertrokken we dus uit de klas.
Vrijdagavond was het Malou haar laatste avond en zijn we met zen allen ( Miriam, malou, Tangi, Lieze en ik) iets gaan drinken in 'Fig and Olive' suuuuper lekkere cocktails gedronken. Het was een
mooie afsluiter.
Zaterdag hadden we afgesproken met Ally, hij is de oprichter van 'good hope', dit is en weeshuis. We waren te weten gekomen dat het weeshuis nog 6 matrassen nodig had. Deze matrassen kosten veel
geld. (€50 per matras) dus zijn we samen 6 matrassen gaan kopen van jullie sponsorgeld. De kindjes waren natuurlijk heel blij! Dus nogmaals een dikke merci voor jullie steun! Het resterende
sponsorgeld geven we aan mama, zij kan dit geld ook goed gebruiken voor haar project. ( vrouwenrechten)
Ik wou heel graag met het geld ook kindjes vaccinaties, maar blijkbaar gebeurt dit al redelijk goed in Tanzania, dus vonden we het beter om ons geld in iets anders te besteden.
Deze week zijn we ook souvenirs gaan kopen in de Maasai market. Het heeft ons drie uur gekost om dingen te kopen. Niet dat we niet wisten wat we wouden, maar ze onderhandelen heel graag over de
prijs. Ze beginnen echt suuuuper hoog. Dan geven wij een prijs, dan zij weer. En zo tot we beiden tevreden zijn. Kost veel energie, en natuurlijk blijven lachen en vriendelijk zijn :D
Ik vond het zelfs zeer ontspannend, raar maar waar. Uiteindelijk heb ik mooie souvenirs gekocht voor familie en vrienden, nu maar hopen dat ze het leuk vinden!
Zaterdagavond zijn we met zen allen naar de luchthaven gegaan, want Malou ging naar huis :(
En zo begon ik ook te beseffen dat het onze laatste avond was en ik zondag Arusha zou verlaten. Tranen zijn zeker gevloeid! We hadden zo een tof meidengroepje, ik ga ze heel hard missen! En
natuurlijk ook Arusha, de kindjes, ons gastgezin. Alles, alles alles. Nooit gedacht dat ik zo van Tanzania zou gaan houden potverdikke! Nadat we terug kwamen van de luchthaven, begonnen we onze
valies ook maar eens in te pakken. Eunice ( iemand van het gastgezin) kwam naar onze kamer en gaf ons een zakje met stof in! Ik wou eerst van dat stof een Afrikaanse rok laten maken, maar
uiteindelijk vond ik het iets te duur en had ik het afgezegd. En nu had ze mij dat stof cadeau gegeven. Zo lief!
Zondagochtend vertrokken we naar Kilimanjaro AirPort voor onze vakantie in ZANZIBAR! Zeer goede vlucht gehad van maar een klein uurtje :D. Taxi genomen tot aan ons hotel, en nu lekker aan het
genieten aan het zwembad! Het eten is lekker, de mensen zijn vriendelijk, omgeving is prach-tig! We liggen aan het strand. Dus we hebben een heel mooi uitzicht.
Op het strand komen de zogenoemde 'beachboys' naar je toe om dingen te verkopen. Best vervelend. Ook loopt de Maasai ook op het strand rond. Zij verkopen ook dingen, maar ze dringen zo niet aan. Ze
mogen niet op ons domein komen, dus ze beginnen aan de omheining tegen je te praten. Ze zijn wel heel grappig. Ze kunnen onze namen maar niet onthouden. En ze halen hun beste Engels boven om een
gesprek te kunnen voeren, of ze denken dat we Swahili kunnen als de beste, en beginnen Swahili te praten tegen ons. 's Avonds mocht de Maasai wel op ons domein komen, en gaven ze een show. Deze
dans hadden we al gezien in dat Maasai dorp, maar het was weer spectaculair om het nog eens te zien! Na deze show heb ik met hun gebabbeld, en wat heb ik gelachen! Ik heb hun proberen Nederlands te
leren. En zij mij Swahili, ze zijn zo verbaasd als je wat Swahili kunt. Ook ben ik weer ten huwelijk gevraagd. Ze kijken je echt soms verliefd aan, dat je je onwennig begint te voelen. Al bij al
was het een hele leuke avond bij de Maasai jongens.
Vandaag ( 3 augustus) hebben we petanque gespeeld op het strand, gezwommen in het zwembad, aan het strand gelegen. Heerlijk weertje hier! Ik weet me wel te vermaken deze 6 dagen in Zanzibar!
Kwa heri vriendjes!
Tot de volgende en waarschijnlijk laatste blog! Xxxx
Liese
De dagen gaan veel te snel!
26 jul. 2015
🇹🇿
vanuit Tanzania
Habari mzungu's
Het is weer even geleden! De tekenles met de kindjes verliep goed. Ons doel was, dat ze een tekening moesten maken wat ze later willen worden. Dit begreep de leerkracht en de kinderen niet, dus we
zeiden dat ze mochten tekenen wat ze wouden. Ook dat was moeilijk, want ze dachten dat ze moesten tekenen wat ze al geleerd hadden. Zoals, een boek, huis, boom. Sommigen schreven zelfs langs de
tekening de naam van wat ze getekend hadden. Juist alsof het een toets was. We hadden hun kleurpotloden gegeven, dit vonden ze fantastisch. Deze mogen ze na ons vertrek ook houden. Hier was de
leerkracht heel blij mee. We vinden onze leerkracht eigenlijk een zeer goede leerkracht. Ze probeert echt goed les te geven, krijgt de aandacht van de leerlingen ( al dan niet met de stok) ze doet
ook leuke dingen met hen, zoals als een kindje een oefening aan het bord juist heeft beantwoordt , dan gaan ze met hun allen tot drie tellen in het Swahili. Dit is voor hun een beloning. Super
schattig! Ook als wij hebben les gegeven, dan roepen ze met zen allen: thank you teacher, good better best! We hebben een goede band met de leerkracht gekregen, we mogen elke dag les geven, en ze
is ons zeer dankbaar. Op een ochtend kwamen we op school aan, en de leerkracht was er nog niet. Super uitbundig waren de kindjes toen ze ons zagen aankomen. Ik werd bijna omver geknuffeld! Lieze en
ik moesten gauw brainstormen hoe we deze luidruchtige klas gingen aanpakken. Eerst begonnen we met de liedjes terug te zingen, maar ze waren té enthousiast haha. Het was een complete chaos. Een
luide stem schrikt hen niet af, enkel de stok, maar die hadden we niet, en zou ik ook nooit gebruiken natuurlijk. Uiteindelijk kwam er een leerkracht binnen die de thee maakt. Zij werd heel kwaad
op de kinderen, omdat ze zo luidruchtig waren. Toen waren ze plots stil :)
ik begon tekeningen op het bord te maken met de Engelse benaming erbij, deze moesten de kinderen natekenen. Ze waren eindelijk wat rustiger. Ze laten heel vaak hun papier zien om te tonen wat ze
gemaakt hebben. En wat zijn ze fier als we onze duim omhoog steken en 'wauw' zeggen! Ook hebben ze geen geduld, als je 1 kindje aan het helpen bent, komen ze aan je mouw, broek, haren trekken om
aandacht te vragen zodat je hen zou gaan helpen. Uiteindelijk kwam de leerkracht binnen, met de stok weliswaar. ;)
Donderdag ben ik samen met Tangi terug naar Via Via gegaan ( partyyyyyyyyy) het was echt zo leuk. De jongens willen echt de hele tijd met je dansen, maar dat is niet dansen zoals ze dat in België
doen he mannen ;) nu, met een vriendelijke: no thank you, (en dit meermaals herhalen) gaan ze weg, maar staren ze je nog de hele avond aan :D
Ik heb nog nooit zo hard gedanst als hier in Afrika! 4u15 kwamen we thuis aan. De watchmen die ons huis moet bewaken, was weer eens zat en vond zijn sleutels niet om ons binnen te laten. Bon, om
half 5 lag ik in mijn bed, en om 7u ging de wekker voor naar school te gaan. Auwtch!
Zaterdag zijn we naar 'lake duluti' gegaan. Dit was een meer dat omringd was door een groot 'bos' waar we ook in gewandeld hebben. Zo heb ik aan lianen gehangen, en voelde ik me weer eens Jane van
Tarzan se, dames en heren ;)
Het is een meer waar 130 vogelsoorten zich vertoeven. Ook hebben we lizards gezien, dit zijn van die reusachtige salamanders. Ik dacht eerst dat het een krokodil was. Oho. Op zich heb ik me goed
geamuseerd, omdat de gidsen heel grappig waren, maar we hebben al schonere uitzichten gehad als dit ;)
's Middags hebben we 'frieten' ( neen, deze smaken niet zoals die van 't keteltje in Rummen ) gemengd in een omelet gegeten. Rare combinatie, maar best oke! Veel chilisaus en ketchup dobay. Daarna
zijn we naar 'terengu market' geweest. Heeeel veel kraampjes en mensen op deze plaats. Amai men klak. We hebben hier gewoon een toerke gemaakt, en op de achtergrond een mooi orkest mogen aanhoren
van mensen die ons aan het 'aanspreken' waren. "MZUNGUUUUU!!" Hierna hebben we ons terug in de auto gezwierd en daar kreeg ik een schoon armbandje als geschenk van een vreemde man. Vriendelijk zijn
ze wel zur.
Myriam was zaterdag ook jarig en we zijn lekker gaan uiteten bij 'de patio'
Super gezellig restaurant. Er kwam een groep optreden die echte goede reggae muziek speelden. Geshaked hebben we begod!! Hierna kwam er een DJ draaien, die ook zeer goed was. Je kan echt niet
blijven stilzitten op deze muziek :D
Vandaag (zondag) zijn we naar de Maasai geweest. Onze gids was een ex Maasai. We werden verwelkomt door vrouwen in echte Maasai kledij. Veel juwelen aan. Ze waren een liedje aan het 'zingen' en
sprongen in het rond. Na een tijdje kregen wij hun ketting aan ( een heel grote zware ketting) en mochten we meespringen haha. Het was op het begin best onwennig! Lieze en ik hebben gedurende ons
verblijf in Afrika veel erge verhalen gehoord over de Maasai stam, dus ik had redelijk 'slecht' beeld over de Maasai. ( de verhalen komen binnenkort op een speciale manier uit...) ik keek niet
bepaald uit op deze stam te bezoeken. Uiteindelijk zag ik dat deze mensen best gelukkig leken te leven, en heb ik mij hier maar mee neergelegd. Ze weten ook niet beter zeker? Er waren wel 100
vliegen wat rond ons vlogen, ik werd op een gegeven moment echt wild van deze vliegen. Maar zij leven dus continue met zoveel vliegen op hun gezicht. Verschrikkelijk toch? We kregen thee met melk
aangeboden van hun. Ik heb hier bewust niet van gedronken, want het oogt niet zo mooi als er vliegen in liggen he? ;)
We moesten de grote chef begroeten van het Maasai dorp. Dit was een man van 65 jaar. Hij heeft 15 vrouwen. Bij elke vrouw moet hij minimum 5 kinderen hebben en maximum 8. Dus al de jongens wat daar
rondliepen, waren zijn zonen! Ook zijn we in hun hutje mogen binnengaan. Ze slapen op giraffenvel. De jongens tussen 16 en 35 jaar zijn de jagers van de familie. Zij jagen op wilde beesten die ze
dan meenemen om op te eten. Ze eten enkel vlees en melk. Nieren en lever eten ze rauw. (Kippenvel) kleine kindjes moeten ook al helpen in de familie. Vanaf dat ze kunnen lopen (!!!) krijgen ze een
kudde dieren waar ze moeten voor zorgen. Dit zijn ofwel koeien, geiten en ezels.
We zijn naar een plaats geweest waar ze hun drinken halen. Dit is zeer onzuiver water. We hebben foto's met de Maasai mannen gemaakt. Ze waren erg onder de indruk van een fototoestel. Toen ze
uiteindelijk door hadden hoe ze moesten poseren voor een foto, kreeg ik een arm om men schouder heen, en zijn hand ging mooi naar mijn boezem toe. Heeela helaaaa menneke! Hahaha. typisch Maasai
zeker? Ook gingen de mannen hun dansje doen. Ze kunnen zo hoog springen! Ze hadden echt plezier tijdens hun dans. Ik heb mooie filmpjes en foto's gemaakt en zal deze proberen te delen als ik terug
ben van vakantie. Voor het vertrek verkochten deze mensen typische Maasai juwelen voor een goedkope prijs. Ik heb drie armbandjes gekocht. Tijdens de terugreis zaten er wel 20 vliegen in onze auto.
Oh heer, meest gehate dier ooit? :D we zijn ook eventjes gestopt bij de Maasai market. Hier verkochten ze dieren. Super veel koeien, geiten, schapen stonden in de hete zon te koop. Ik vond het best
zielig, want sommige dieren waren zo uitgedroogd.
Ik was blij dat ik terug thuis was. Ik heb veel respect voor hun dat ze zo willen en kunnen leven, maar sommige erge taferelen mogen gaan stoppen binnenin de Maasai.
Ook hebben Lieze en ik vandaag ons hotel en vliegtuigtickets geboekt richting ZANZIBAR! Oleee olaaaa.
We vertrekken2 augustusnaar Zanzibar met het vliegtuig tot8 augustus. Een beetje échte vakantie ;)
Ik besef het nog maar half, maar morgen start onze laatste week hier in Arusha. Ik vind het echt zo spijtig. Ik mis thuisfront wel, maar ik ga Arusha ook verschrikkelijk hard missen als ik terug in
Rummen ben. Nu vollebak genieten van onze laatste 7 dagen! Deze week gaan we ons sponsorgeld ook uitgeven aan bepaalde projecten hier. We houden jullie zeker op hoogte!
Nu gauw mijn bedje in, want morgen wachten die klein spookjes op een actieve Liese ;)
Byeeeee!
Vele groetjes van mij en Lieze!
Xxx
Safari's en veel spierpijn.
21 jul. 2015
🇹🇿
vanuit Tanzania
Habari mzungu's
Wat een weekend! Vrijdag zijn we naar de Sapuku waterfalls geweest. Sos, onze reisgids, had geen auto die dag. Dus vertelde hij doodleuk dat we gingen wandelen naar deze plaats. Nu je hebt wandelen
en wandelen he dames en heren. 4 uur lang gewandeld naar de plaats waar de rivier begon richting de watervallen. Continue steil omhoog. Jua, niks voor mij dus. Iedereen had wat last van zijn
ademhaling, omdat we zeer hoog waren en het ook snikheet was! Onderweg hadden we veel armoede gezien. Mensen die op deze weg wonen, moeten elke dag deze wandeling doen. Mij zou ge dan bij elkaar
kunnen borstelen :D
Op een gegeven moment werden we gevolgd door een zestal kinderen. Ik zag hier geen probleem in, maar Sos wel. Hij waarschuwde ons voor onze fototoestellen weg te steken en onze rugzakken bij te
houden. Ik dacht dat het gewoon een algemene opmerking was, maar blijkbaar waren deze kinderen in staat om je rugzak te stelen en dan snel weg te lopen. Sos had hen gewaarschuwd dat ze het niet
moesten proberen of ze kregen van de stok. We hadden lunch op een prachtige locatie! Hierna hadden we een afdaling die steil omlaag ging. Via boomwortels zijn we naar omlaag 'gewandeld'. Ik voelde
me Jane van Tarzan jong :D Het was een heel avontuur om gewoon tot aan de rivier te geraken. Om tot aan de watervallen te geraken moesten we wel 10 keer de rivier oversteken door op kleine rotsen
te stappen. Mijn evenwicht is natuurlijk weer op en top inorde he... ;) oefening baart kunst, na een paar keer de gids zijn handen vast te houden, konden we het na een tijd zelf. mits hier en daar
een natte schoen. Uiteindelijk waren we bij de grote waterval aangekomen, en echt, het was heel de wandeling waard! Jammer dat een fototoestel niet kan vastleggen wat je ziet. Na het zien van deze
waterval, konden we he-le-maal terug wandelen... Ik ga jullie de details besparen :D
Zaterdag stonden we op met de meest pijnlijkste spierpijn ooit? Halleluja. We konden gelukkig heel de dag in de safari jeep zitten, want we gingen op een tweedaagse safari. Dag 1 hebben we 'lake
Manyara' bezocht. Heel mooi gebied, met mooie dieren. Het uitzicht was op sommige plaatsen adembenemend! Zo zag ik een eindeloze vlakte, en het leek of je van heel ver de zonsondergang al kon zien,
tot ik besefte dat het middag was. Ik vroeg me dus af wat die roze schijn van kilometers lang dan kon zijn. Dat bleken dus allemaal flamingo's te zijn.! Schitterend! We hebben hier nijlpaarden
gezien, giraffen van dichtbij, bavianen, mooie vogels, arend, zebra's , gnoe's, Buffalo's, zwijntjes ( pumba'kes :D) gazelle. Toch bleef ik wat op mijn honger zitten, en wou ik olifanten en leeuwen
en neushoorns zien! Uiteindelijk kwamen we op de camping aan waar we 1 nacht bleven slapen. Geweldig ontvangst gehad, lekker avondeten ( eindelijk) en wonder boven wonder, we hadden twee bedden in
onze tent staan. Zalig. Om 6u30 hadden we een lekker GEVARIEERD ontbijt gekregen, en om 7u zijn we terug in de safari jeep gesprongen, voor de volgende safari! De 'ngorogoro crater' heet dit
gebied. Tijdens onze rit was er enorm veel mist. Ik zag soms tot vaak de weg niet! Best akelig! Hier hebben we een dikke 20min in gereden. Ik verschrok mij rot, omdat ik plots een schaduw van een
beest zag doorheen de mist! Potverdikke, die buffalo's toch. Ook zagen we soms gewoon mensen in de 'jungle' wandelen. Dit zijn mensen van de Masai. Dit is een stam die heel apart leeft, en zich dus
effekes in den jungle vertoeven, nondeju. Ik schrok hier echt van, omdat Sos ons vertelde dat ze hier dus echt wonen, en soms opgegeten worden door de leeuwen. Ze hebben ook echt een dorpje gemaakt
met hutjes die afgebakend zijn met houten palen, midden in de jungle. Ik kan het nog niet geloven :D Toen we ons gingen registreren om de krater in te rijden, vertelde ze ons dat er iets speciaals
te zien was een beetje verderop. En jawel, daar zaten mijn drie schatjes op de berg. 3 cheeta's in het wild, lekker naar ons aan het lonken. ( iets verderop kon je het Masai dorpje zien, wat dus
echt wilt zeggen dat die cheeta's evengoed hun kon opeten he :D haha) ik heb prachtige foto's van de cheeta's. Het is heel uitzonderlijk om cheeta's te spotten in dat gedeelte, dus we waren bij de
gelukkigen!
Toen we de ngorogoro crater binnenreden werd ik weer omvergeslagen door het uitzicht. Het was 1 grote vlakte met alle-maal dieren die je zo kon zien, zonder te zoeken. We reden tussen de honderden
zebra's, gnoe's,buffalo's, zwijntjes. En toen kwam hét moment van de dag! Een leeuw gespot! Hij was een Buffalo aan het opeten. Prachtig dier! ( de leeuw he, want de Buffalo zag er niet zo mooi
meer uit.. Ha ha ha) Niet veel later zagen we ook de leeuwin langs hem. En natuurlijk, het mocht niet ontbreken, we zagen hun mooi de liefde bedrijven :D ( voor een leuke 3sec...) we hebben zeker
een half uur naar hun staan kijken. Je kreeg hier echt geen genoeg van.
( ale, ik toch niet ;) ) ook kreeg net op dat moment een jeep platte band. Die kon mooi zijn wiel vervangen terwijl er twee leeuwen een paar meter van hem een buffalo aan het opeten waren.
Uiteindelijk hebben we ook een olifant gezien, neushoorns van ver, hyena's. 8 leeuwinnen die ook een Buffalo aan het opeten waren. Zaaaaalig! Tijdens de lunch en plasstop zijn we gestopt aan een
klein meertje,waar veel nijlpaarden zich bevonden. Heel mooi uitzicht! Ik heb hele mooie foto's kunnen maken, maar ik kan ze helaas niet op deze site zetten. Conclusie: prachtige tweedaagse safari!
Moe maar voldaan zijn we na 3 uur rijden aangekomen bij ons gastgezin.
Maandag: 20 juli
Vandaag hebben we les gegeven aan drie klasjes. Van 9-10 aan de kleuters, van 10-11 aan eerste deel van het eerste leerjaar, van11-12 aan tweede deel van eerste leerjaar.
Voor de kleuters hadden we dus schriftjes gekocht en hier oefeningen in gemaakt. Zo moesten ze de letters van 'HELLO' schrijven. Ze deden allemaal goed mee en het was leuk om te zien dat ze zonder
veel woorden, de oefening begrepen! Dan hebben we in de twee klassen van het eerste leerjaar het liedje : 'de wielen van de bus die draaien rond' gezongen. In het Engels natuurlijk. Ze waren enorm
enthousiast! Super leuk. Morgen gaan we in deze drie klassen, knutselles geven. Benieuwd hoe dat afloopt!
Xxxx
Liese
En vele groetjes van Lieze.
Wij zijn hier graag!
16 jul. 2015
🇹🇿
vanuit Tanzania
Habari mzungu's,
Maandag 13juli: vandaag hebben we een uurtje les mogen geven. We hadden onze zelfgemaakte tekeningen van de kip, geit en koe bij. We staken de tekening omhoog en riepen: 'CHICKEN' en de kinderen herhaalde het woord dan. Zo zes keer achter elkaar, en dan de volgende tekening. Ze hebben een heel andere Engelse klank als ons. Zij riepen: 'tsjieken' :D en dan hebben we geprobeerd om het liedje, 'old mcdonald had a farm' aan te leren. Haha een ramp! Ze deden wel goed hun best, maar het was complete chaos. Ook kwam ineens iedereen de klas binnen, of ze begonnen met banken te verschuiven. Best vervelend wel. Maar we waren blij dat we les hadden mogen geven. Er kwam een mannelijke leerkracht in onze klas en hij kwam ons begroeten. Ik vond hier eerst helemaal niets mis mee, maar al snel hadden Lieze en ik hem door. Hij begon vragen te stellen als: zijn jullie getrouwd? Hebben jullie kinderen? We zeiden dat we elk een vriend hebben, maar hij vond het nodig om te zeggen dat je hier altijd een tweede man kan nemen. Wij zeiden dat dit in België niet kan, maar dat begreep hij niet. Hij bleef wat aandringen met zijn vragen. Plots nodigde hij ons uit om naar zijn thuis te gaan. Ik vroeg waarom dat nodig was, hij antwoordde dat we daar rustig en alleen konden babbelen.
We hebben dit aanbod maar mooi afgewezen ;) ook had hij een grote stok bij zich. Hij wou iets uitleggen over kinderen, en hij nam de stok en tikte Mohammed aan. Wij vonden dit onrespectvol, omdat
de stok dient om te straffen, en de kinderen hier ook bang van hebben. Hij vroeg ons ook om in zijn klas les te geven, maar dat zagen we nu zeker niet zitten! Zijn glimlach was ook heel
schijnheilig. Besluit: Lieze en ik vertrouwde hem voor geen haar.
Dinsdag 14 juli: vandaag had ik een migraine aanval, ik kon dus helaas niet naar de les gaan. Lieze is dan alleen geweest, en ik was heel blij toen ik ze 's middags terug zag. Als blanke alleen
op straat wandelen is toch een beetje riskant, maar Lieze staat haar mannetje natuurlijk ;)
Ik heb dan lekker uitgeslapen tot 12u en voelde me toch iets beter, ondanks de hoofdpijn. EINDELIJK scheen de zon! Want, hier was het bijna altijd koud of regen. In Afrika is het in juli ook
winterseizoen. Maar eens de zon uitkomt, brandt hij heel hard. Lieze en ik hebben ons dan op het gras gelegd. Voor Afrikanen is het heel raar als je gaat zonnen. Malou ( Nederlandse
vrijwilliger) heeft vandaag vlechtjes in haar haren laten maken. Heel mooi! 5uur lang heeft ze op een stoel gezeten. Er was maar 1 vrouw aan haar bezig, dus dan duurt het heel lang natuurlijk.
Het kapsalon heeft 'mama' helpen opbouwen, het bevindt zich ook aan ons gastgezin, dus waarschijnlijk ga ik morgen ook vlechtjes in mijn haren doen! Spannend! Vandaag is ook een nieuwe
vrijwilliger in ons huis aangekomen. Een jongen van Luxemburg. 's Avonds hebben we met 4 zitten kaarten. Iedereen praat hier trouwens Engels tegen elkaar, omdat dit veel socialer is dan allen
in je eigen taal te praten. Als wij dan met elkaar even Vlaams praten, kloppen ze al op tafel om te zeggen van: praat Engels alstublieft! Soms wel heel grappig, want het is al zo ver gekomen
dat als iemand 1 woord in zijn taal zegt, we allemaal roepen: English! Ik vind het een hele leuke groep. Ik ben hier eindelijk graag :D
Het kost natuurlijk wat tijd eer je hier aangepast bent, maar het is me dan eindelijk gelukt!
Woensdag 15 juli: vandaag mochten we van de leerkracht terug ons liedje zingen van 'old mcdonald had a farm' het was echt de moeite, want de I A I A O, zit er echt al goed in. Ze zingen uit volle
borst mee. Ook hebben we hen vandaag het liedje ' hoofd schouders knie en teen' aangeleerd, maar dan in het Engels. Eerst benoemen we dan elk deel apart, en dit moeten zij dan herhalen totdat ze
de woordjes kunnen zeggen en dan pas zingen we het liedje met hun. Ze waren weer heel enthousiast! Ze beginnen ook uit hun schelp te komen bij ons, en durven ons al dingen komen vertellen, maar
hier begrijp ik niet veel van :)
Ook zitten ze vaak aan mijn haren, of wrijven ze over mijn gezicht. Het zijn schatjes! We hebben vandaag ook een schema gemaakt voor de leerkrachten van 3 klassen. We willen namelijk in 3 klassen
les beginnen geven. Elke dag een uurtje in iedere klas. We hebben dit voorgesteld aan de leerkrachten en de één reageerde enthousiaster dan de andere. Vanaf maandag beginnen we dus in 3 klasjes
les te geven. En ja hoor, ook ik heb vandaag vlechtjes in mijn haren laten zetten. Ik heb andere vlechtjes dan Malou. Het zetten deed best pijn amai amai. Maar zoals mijn mama altijd zegt: " Wie
mooi wilt zijn, moet pijn lijden." Iets meer dan 5 uur hebben ze met drie Afrikaanse vrouwen aan mijn haar gezeten. Op het einde was zowel ik als zij het meer dan beu. Ik ben heel blij met het
resultaat! Ze hebben twee verschillende kleuren extensions gebruikt. We hadden natuurlijk in het begin al gevraagd hoeveel het zou kosten. Ze zeiden 30 000 chillings. Dat is €15. Ik was heel
tevreden van hun, ze waren heel lief en als ze zagen dat ik pijn had excuseerde ze zich continue haha. Ik heb hun dan ook iets meer geld gegeven. 45 000 chillings. Dat is €22. Ze waren hier heel
blij mee. Dubbel en dik verdiend! 's Avonds hadden we afgesproken met andere vrijwilligers. We waren met 10. 7 Nederlanders, wij twee Belgen en dan het Duits meisje van ons gastgezin. Lieze,
Myriam en ik kwamen later aan, omdat ze lang aan mijn haar zijn bezig geweest. We dachten dat de dala dala ons tot de plaats zou brengen waar we ook voor betaald hadden. Maar, helaas... De bus
stopte ineens op een plaats wat wij niet kenden. We vroegen wat er gaande was en ze zeiden dat dit de eindhalte was. We waren verschrokken, omdat het al pikdonker was ( 19 uur 's avonds) en we
wisten dus niet hoe we nu op onze afspraak konden geraken. Geen enkele bus reed nog, enkel 'taxi's'
Deze taxi's zijn niet altijd te vertrouwen. Het zijn gewoon auto's zonder kenteken dat het een taxi is. Je weet dus nooit met wie je meegaat of waar hij je zou afzetten. Als we met een grote
groep zijn, nemen we wel de taxi, maar met 3 blanke meisjes is dit nogal gevaarlijk. Dus, daar stonden we.. iedereen kwam naar ons toe om te vragen waar we naar toe gingen of ze zeiden dat ze ons
wel zouden brengen met hun taxi. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een jongen die in onze ogen wel betrouwbaar leek. Hij wees ons te voet de weg naar de afgesproken plaats. Het was echt
pikdonker, soms zag je helemaal niets. Langs de weg zijn vaak grachten of diepe kuilen. Het was echt eng. Maar gelukkig had hij zijn woord gehouden en bracht hij ons veilig naar de plaats. Ik heb
hem dan maar 5000 chillings gegeven, en Myriam 2000 chillings. Samen is dit €3,5. Dit lijkt weinig, maar voor hun is dit veel geld. Eind goed al goed.. Het was een zeer gezellige avond at the
mzungu-place ;)
Donderdag 16 juli: vandaag voelde Lieze haar niet zo goed. Ze had hoofdpijn en was erg moe. Uiteindelijk ben ik dan alleen naar school gegaan. Het is me gelukt met de dala dala en ook om mijn
mannetje te staan. Niet om te stoefen, maar de mensen bekeken me precies nog meer nu mijn haar Afrikaans is. Ze hebben me vandaag de hele tijd aangesproken en gezegd hoe mooi mijn haar is. Iemand
vroeg zelfs om met me te trouwen. Ik heb dan maar gezegd dat ik al getrouwd ben (hihi)
Vandaag in de klas heb ik veel schriftjes mogen verbeteren. De kindjes leren optellen en aftrekken tot en met 10. Vandaag was het aftrekken. Sommigen hebben geen flauw idee wat ze aan het
opschrijven zijn. Ze schrijven maar wat. Ik kan gelukkig al tellen tot 10 in het Swahili, dus ik help hun met hun rekeningoefeningen. Als ik iemand aan het helpen ben, komen er ineens 10 andere
kindjes rond me hangen om te horen wat ik aan het zeggen ben. Ze vinden het leuk dat ik tel in het Swahili. Het geeft wel een voldoening om op een rustige manier aan hun les te geven of te
verbeteren, omdat zo de kindjes ook zien dat we niet altijd hoeveel te schreeuwen of te slaan met stokken. Als ze al hun oefeningen juist hebben, moeten we dit met een rode pen afvinken. Als er
oefeningen fout zijn, moeten ze deze helemaal opnieuw maken op een ander blad. Dan komen ze met hun schriftje af en moet ik een kantlijn tekenen met mijn rode pen. Soms moet ik ook oefeningen
schrijven, omdat zij het gewoon echt niet kunnen. Ik zie heel veel dyslectie en dyscalculie in de klas. Ze schrijven bijvoorbeeld de letter S omgekeerd, of ze draaien letter 5 om. Vandaag zijn er
veel kindjes met de stok geslagen geweest. Ik wen hier echt niet aan. Maar ja, ik kan hier helaas niets aan veranderen. Op de terugweg in de dala dala zat ik langs een vriendelijke Afrikaande
vrouw. Ze kon een beetje Engels, dus we hadden een klein gesprek. Op een gegeven moment zei ze dat ik haar een 'gift' moest geven. ( geld natuurlijk) ik zei haar beleefd dat ik niet zomaar geld
uitdeel, omdat ik hier ook voor gewerkt heb. Haar humeur veranderde onmiddellijk en ze begon tegen de jongen te praten die het geld komt opvragen in het busje. De jongen vroeg zijn 400 chillings
( ongeveer 0,25 eurocent) nogal onbeleefd. Ik gaf hem 500 chillings, dus ik moest 100 chillings terug krijgen. Hij gaf me deze niet. Ik liet me niet doen en bleef mijn open hand voor zijn neus
houden. Hij begon wat te zeveren in het Swahili, van mzungu hier en mzungu daar. Het kwam er op neer dat ik als blanke geld genoeg heb en waarom ik hem die 100 chillings niet gun. Ik heb hun
gezegd dat ze niet van een blanke moeten profiteren. Eerlijk is eerlijk. Dit kwam allemaal door de Afrikaanse vrouw :D uiteindelijk heeft hij mij 100 meter voor mijn halte afgezet uit koppigheid.
Ik heb hem vriendelijk bedankt! Oh wat hou ik van Tanzania! ;)
We hebben vandaag in de supermarkt 46 schoolschriften gekocht met een deel van jullie sponsorgeld( omdat onze hoofdklas 46 leerlingen heeft) hier gaan we hun Engels in laten oefenen op een
speelse manier. 46 boekjes invullen duurt best lang, maar Lieze en ik hebben altijd plezier. ;)
Zo, dat was een hele boek hé ;)
Tot binnenkort mzungu's !
Groetjes, Liese! ( en ook veel groetjes van Lieze)
Xxx
Ps: wij zijn hier al twee weken, wat gaat het snel!
Cheeseburgers en apen.
12 jul. 2015
🇹🇿
vanuit Tanzania
Habari mzungu's
Donderdag zijn we met 9 man op stap geweest! Eerst lekker gaan eten in het restaurant en daarna begon het feest! De menukaart was eindelijk eens wat anders dan rijst met bonen. En het was super goedkoop! Er kwam een band muziek spelen. De zanger zong best vals, de muziek stond veel te luid, maar het was super gezellig. Op een gegeven moment viel de elektriciteit uit, achter ons zaten blijkbaar ook Nederlanders te eten en deze begonnen uit volle borst het liedje van 'Het is een nacht' van Guus Meeuwis te zingen. Ze hadden natuurlijk niet verwacht dat wij ook gingen meezingen. Het werd een heel gezellige bedoening daar in de donker, de drummer speelde verder op de drum terwijl wij ons liedje zongen. De lokale bevolking moest waarschijnlijk hebben gedacht: wat is hier gaande?
Nadat iedereen onze zangkunsten had gehoord, zat de sfeer er dik in en zijn we naar de karaokebar gegaan. Super leuk! Hierna was er Afrikaanse muziek en werd er hevig Afrikaans gedanst. rond 1u kwam de DJ internationale feestmuziek draaien, dit was iets lager gelegen. Al de blanke mensen stonden daar te dansen en Al de Afrikanen stonden boven naar ons te loeren, juist of wij dieren waren in de dierentuin haha. De sfeer werd op het einde wat brut verstoord, omdat mijn iPhone gestolen was. Ik heb heel de tijd met mijn hand op mijn handtas gedanst, en toch is het hun gelukt. Nuja, heb me er eventjes heel rot om gevoeld, omdat alle leuke foto's weg waren. Maar, al bij al was het een top avond!
Vrijdag hebben we sportles aan de kindjes gegeven! Dit was ook super, maar vooral grappig. Met handen en voeten hebben we het spelletje '1-2-3 piano' uitgelegd. Gelukkig was de leerkracht er ook, zij begrijpt een beetje Engels en kon het dan in het Swahili uitleggen aan de kindjes. Elke dag in het klasje krijgen we thee van de leerkracht, maar Lieze en ik lusten dit echt niet! Uit beleefdheid drinken we dit toch maar op.
Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen, zalig was dat! Dan zijn we met 3 andere meisjes de stad in gegaan en een goede burger met frieten gegeten! In de stad is er een plaats waar veel blanken komen, en daar was een burgertent met frietjes. "Double cheeseburger please." We noemen deze plaats de 'mzungu-place'
En dan vandaag, zijn we naar Arusha National park gegaan. Dit was een één dag safari. Het was echt super! We hebben apen gezien, zebra's, giraffen, 10000 flamingo's, buffalo's, bizons, zwijntjes, speciale herten. We hebben een wandeling van 2uur gedaan, en dan langs bizons en buffalo's gewandeld. Giraffen en apen van dichtbij gezien. En de rest deden we dan met een safari jeep. We kijken al uit naar de tweedaagse safari!
Morgen begint de schoolweek weer, en we hopen dat we les mogen geven van de leerkracht! we houden jullie op de hoogte!
Groetjes,
De Liesze's
Meru-school
09 jul. 2015
🇹🇿
vanuit Tanzania
Wat een reis!
07 jul. 2015
🇹🇿
vanuit Tanzania
Jambo mzungu's
Wauw, wauw wauw, wat een reis! Ik kan na 3 dagen al een heel boek schrijven, en ik ben enkel nog maar in Kenia geweest. Waar zal ik beginnen?
Ik zal beginnen met te vertellen dat onze vluchten heel goed zijn verlopen, maar ik de aankomst in Kenia anders had verwacht. Het kon natuurlijk maar één iemand overkomen... Mijn valies was niet aangekomen! Ik heb al direct kennis gemaakt met de Afrikaanse mentailiteit. 'Wat niet van hun is, interesseert hun weinig.' ( toch de mensen van de luchthaven, want het gastgezin waar ik in Kenia verbleef, zijn schatten van mensen en hebben me goed geholpen)
In de luchthaven leek de mevrouw mij goed te helpen, ze beloofde me terug te bellen etc etc.. Natuurlijk was ik aan het wachten op een telefoontje.. Maar dat telefoontje kwam dus niet. Dus zijn we zelf maar beginnen bellen, bellen, en bellen. Niemand deed echt moeite, de telefoon afleggen, flauwe beloftes maken. Kortom, ze waren veel te chill naar mijn goesting. Maar goed, uiteindelijk na 100 telefoontjes, bezoekjes aan de luchthaven, 1 jankbui en veel maagpijn van de stress heb ik mijn valies uiteindelijk aangekregen! Ik zou nog meer in detail kunnen treden over het hele valies gebeuren, maar dan klinkt alles zo negatief, terwijl ik in Kenia ook mooie dingen heb meegemaakt. Zo heb ik kennis mogen maken met Ayub zijn familie.( Ayub is lieze haar vriend, en zijn familie woont in Kenia) Ze waren heel gastvrij, super vriendelijk, ze hebben zoveel voor ons gedaan om mijn valies te vinden. Ze geven je onmiddellijk eten, een slaapplaats ( we bleven er slapen, omdat we door omstandigheden pas twee dagen later naar Tanzania zijn kunnen vertrekken)
Nu, over dat eten.. Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast ben door hun kookkunsten. Veel rijst natuurlijk, maar zeer lekker! MAAR, ik zag daar iets vleesachtigs op de 'barbecue' liggen en ik vroeg aan iemand "is this chicken?" " ah no, it's goat!" Dus ik stond eventjes verstijfd naar de ribbetjes van de geit op de rooster te staren, totdat deze mevrouw met haar vinger wees naar een vuilbak achter me, en ik mooi kon genieten van de nog overgebleven poten en hoofd van de geit. *slik*. Ik heb thuis geitjes in de wei rondlopen, dus ik vond dit super erg! Tijdens het eten, was ik de rijst tussen de geit aan het vissen, maar iemand van de familie zei, "come on, taste the goat!" Dus ik vond het een beetje onbeleefd om het niet te proeven... eind goed al goed, ik leef nog, maar helaas de geit niet meer. Haha!
De mensen in Kenia kijken soms verschrikt op als ze ons zien, sommigen hebben nog nooit iemand blank gezien. De kindjes beginnen te lachen en te wuiven naar ons en roepen: mzungu, mzungu! Dit is een benaming voor blanke mensen. Ze bedoelen hier niets slechts mee. Toch zijn er mensen die ons kwaad aankijken, niet eens lachen naar ons, of ons gewoon uitlachen. Ik voelde me soms erg onwennig en niet welkom. Wat me wel geraakt heeft in Kenia is, dat mensen kilo-meters te voet afleggen, en ze soms tussendoor eventjes langs de weg slapen om dan weer verder te wandelen. Ik verschrok hier erg van, want soms om 00u00 zag ik nog mensen langs de weg wandelen. Deze weg kan je vergelijken met een ijlelange expressweg. Het stopt niet! Deze baan ging van Kenia tot Tanzania. Dus wie weet hoe lang deze mensen al onderweg waren.
Ohja, er zijn maar weinig verkeersregels in Kenia. Een weg met twee rijstroken, kunnen gauw 4 rijstroken worden. Ik heb vaak mijn handen voor mijn ogen gehouden, maar je wordt het wel snel gewoon.
vandaag (6 juli) zijn we dan met een gammelbus naar Tanzania gereisd (7,5uur onderweg). Uiteindelijk zijn we dan toch aangekomen bij ons gastgezin! Een super groot huis, waarin nog andere vrijwilligers in verblijven, maar daar vertel ik jullie een andere keer over.
Zo, dit was een beetje alles samengevat in deze drie dagen.
Vele Afrikaanse groetjes vanuit Arusha in Tanzania.
xxx jullie mzungu Liese
