Jambo mzungu's Gisteren (7 juli) zijn we de stad wat gaan verkennen samen met Eunice. ( dit is een mevrouw van de lokale bevolking die ook samen met ons woont) Persoonlijk vind ik de stad niet mooi. Het ruikt er vaak verbrand, en de straten zijn ook heel hobbelig en vuil. De mensen spreken je vaak aan, sommigen zeggen al onmiddellijk " I love you!" Anderen begroeten je en vragen hoe het met je gaat: "Jambo" Ik antwoord meestal in het Engels terug of soms gewoon niet, omdat sommigen mensen echt vervelend kunnen zijn. Lieze kan al een aardig woordje Swahili verstaan en ook wat spreken. We kunnen binnenkort ook lessen Swahili volgen bij Eunice. Dit ga ik zeker doen! We zijn ook naar de Masai market geweest. Hier waren zoveel mooie dingen wat je kon kopen! Ik was natuurlijk al op een potje gaat staan met allemaal pareltjes in, en deze vielen eruit. Ik dacht, aiaiaiai nu ga ik het horen. Maar integendeel, ze zeiden: "Hakuna matata!" ( geen zorgen) en pole pole ( van: doe maar rustig) dus ze waren echt wel lief! Chanceke. In dit gastgezin zijn nog een aantal vrijwilligers. Zo is er een Deense jongen, een Amerikaanse vrouw, een Duits meisje, twee Hollandse meisjes, een Oostenrijkse jongen en dan wij twee, uit België. Lieze en ik slapen samen met de Amerikaanse vrouw. Zij is 37 en niet echt sociaal. 's Morgens gaat zij al om 6u30 douchen en dit een uur lang! Dan gaat ze gewoon op haar bed zitten en zit ze wat rond te kijken. Echt vreemd en vervelend, want dan voel ik me onwennig :D ! 8 juli zijn we voor de eerste keer in het schooltje geweest. We hebben een rondleiding gekregen. Onze school noemt de ' Meru-school' het is een grote school met 1500 leerlingen en maar 42 leerkrachten. Lieze en ik hebben gekozen voor in de kleuterklas Engelse les te geven, want de kindjes moeten hier al kunnen lezen en schrijven. Sommigen zijn nog maar 3jaar. Zij schrijven dan maar dingen op, maar snappen dit natuurlijk niet. Zo moeten ze bijvoorbeeld de klinkers aanleren en schrijven. Bij hun gaat het zo: 'Ra Re Ri Ro Ru.' En dit schrijven ze dan in hun schriftje met een potlood, en de leerkracht verbetert dit dan met een rode pen. Alles moet juist zijn, en dan pas mogen ze naar huis. Sommigen blijven dus nog lang na, omdat ze het niet snappen of niet kunnen schrijven. Ze kunnen hun ook niet lang concentreren. Ook moeten ze al rekenoefeningen maken die tot nummer 10 gaat. De leerkrachten zijn heel chaotisch, er is geen structuur! Één leerkracht is heel ongeïnteresseerd, ze zit op haar gsm, hele tijd te bellen. Als dan een kindje heel verlegen komt vragen om de oefeningen te verbeteren, negeert ze hen. Zo zielig! Maar, de kindjes kwamen al naar ons om hun schriftjes te verbeteren. Het is zo lief! Ze kijken echt naar ons op! Ze zitten in de klas stiekem naar ons te kijken, en als je dan terug kijkt, kijken ze weg of ze wuiven en zitten wat lief te lachen. De leerkracht is heel streng voor de kinderen. Ze slaat hun ook met de stok, dit is zo erg om te zien. Ook voor ons is dit zwaar. Ik kan hier totaal niet tegen, maar ik was er op voorbereid. De leerkracht lacht dit ook weg. We denken dat ze haar inhoudt, omdat wij er zijn! We hebben gevraagd of we les mochten geven in het Engels, het leek alsof ze haar werk niet echt wou afgeven, maar we hebben dan maar gauw gezegd dat we maar eventjes willen les geven en haar dan helpen in de klas. Communiceren verloopt moeizaam, de leerkrachten en de kindjes kunnen amper tot geen Engels! 9juli, vandaag was onze eerste lesdag.. Dachten we. We hadden gisteren dus gevraagd of we vandaag les mochten geven en ze zei dat dit goed was. Maar, uiteindelijk hebben we nog niks kunnen doen. De kindjes zochten wel meer contact met ons. Ik gaf hen bijvoorbeeld een 'high five' en dan wou iedereen natuurlijk! Zo grappig! En echt, ze slaan hard! Haha! Dus heb ik ze maar geleerd om een handje te geven. ;) Vandaag was het echt chaos in de klas! Ze leerden niks bij, moesten dezelfde oefeningen maken. Ze speelden meer ( wat normaal is voor kleuters?) en als dan de leerkracht ineens keek, en zag dat er geduwd /gespeeld werd, kwam ze rond met de stok. Ach, zo zielig en erg! Er is 1 jongen: Mohammed, en hij is zo stoer! Hij zit wat te knipogen naar ons. Loopt heel stoer, ook al kreeg hij net van de stok. Hij wil zich niet laten kennen! Toen de school, voor de kleuters, gedaan was ( om 12u) kwamen de kindjes echt ons handjes geven en met ons meelopen. Een lange slinger, zodat ze zeker bij ons waren. Ze hebben nu al mijn hart gestolen :) ! We geraken in school met de 'Dala dala' dit is een 'busje' waar ongeveer 12 kleine zeteltjes inzitten.. MAAR hier zitten soms 28 mensen in! Het is soms echt verschrikkelijk! Zo rijden er wel 100 rond! We moeten dan 400 Chillings betalen ( 0,25 eurocent) gisterenochtend moest ik rechtstaan in de bus, maar dat is vooral krom staan haha. Mijn billen waren voor een man zijn gezicht! HAHA! Lieze en ik lagen plat van het lachen. Ik wou gaan zitten, zat ik toch niet op die man zijn schoot zeker? Ik was snel recht! De dala dala nemen is echt stressen, maarja anders moet je echt lang wandelen. Vanavond gaan we op stap! Eerst eten in Viavia, daar is naar het schijnt lekkere lasagne ( eindelijk lekker eten haha) en daarna onze danskunsten eens laten zien! ( jaja mama ik ga voorzichtig zijn ;) ) Daaaaag mzungu's ( de volgende blog zal ik aan Lieze overlaten haha) xxx Liese