Woensdag 15 juli: vandaag mochten we van de leerkracht terug ons liedje zingen van 'old mcdonald had a farm' het was echt de moeite, want de I A I A O, zit er echt al goed in. Ze zingen uit volle borst mee. Ook hebben we hen vandaag het liedje ' hoofd schouders knie en teen' aangeleerd, maar dan in het Engels. Eerst benoemen we dan elk deel apart, en dit moeten zij dan herhalen totdat ze de woordjes kunnen zeggen en dan pas zingen we het liedje met hun. Ze waren weer heel enthousiast! Ze beginnen ook uit hun schelp te komen bij ons, en durven ons al dingen komen vertellen, maar hier begrijp ik niet veel van :)

Ook zitten ze vaak aan mijn haren, of wrijven ze over mijn gezicht. Het zijn schatjes! We hebben vandaag ook een schema gemaakt voor de leerkrachten van 3 klassen. We willen namelijk in 3 klassen les beginnen geven. Elke dag een uurtje in iedere klas. We hebben dit voorgesteld aan de leerkrachten en de één reageerde enthousiaster dan de andere. Vanaf maandag beginnen we dus in 3 klasjes les te geven. En ja hoor, ook ik heb vandaag vlechtjes in mijn haren laten zetten. Ik heb andere vlechtjes dan Malou. Het zetten deed best pijn amai amai. Maar zoals mijn mama altijd zegt: " Wie mooi wilt zijn, moet pijn lijden." Iets meer dan 5 uur hebben ze met drie Afrikaanse vrouwen aan mijn haar gezeten. Op het einde was zowel ik als zij het meer dan beu. Ik ben heel blij met het resultaat! Ze hebben twee verschillende kleuren extensions gebruikt. We hadden natuurlijk in het begin al gevraagd hoeveel het zou kosten. Ze zeiden 30 000 chillings. Dat is €15. Ik was heel tevreden van hun, ze waren heel lief en als ze zagen dat ik pijn had excuseerde ze zich continue haha. Ik heb hun dan ook iets meer geld gegeven. 45 000 chillings. Dat is €22. Ze waren hier heel blij mee. Dubbel en dik verdiend! 's Avonds hadden we afgesproken met andere vrijwilligers. We waren met 10. 7 Nederlanders, wij twee Belgen en dan het Duits meisje van ons gastgezin. Lieze, Myriam en ik kwamen later aan, omdat ze lang aan mijn haar zijn bezig geweest. We dachten dat de dala dala ons tot de plaats zou brengen waar we ook voor betaald hadden. Maar, helaas... De bus stopte ineens op een plaats wat wij niet kenden. We vroegen wat er gaande was en ze zeiden dat dit de eindhalte was. We waren verschrokken, omdat het al pikdonker was ( 19 uur 's avonds) en we wisten dus niet hoe we nu op onze afspraak konden geraken. Geen enkele bus reed nog, enkel 'taxi's'

Deze taxi's zijn niet altijd te vertrouwen. Het zijn gewoon auto's zonder kenteken dat het een taxi is. Je weet dus nooit met wie je meegaat of waar hij je zou afzetten. Als we met een grote groep zijn, nemen we wel de taxi, maar met 3 blanke meisjes is dit nogal gevaarlijk. Dus, daar stonden we.. iedereen kwam naar ons toe om te vragen waar we naar toe gingen of ze zeiden dat ze ons wel zouden brengen met hun taxi. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een jongen die in onze ogen wel betrouwbaar leek. Hij wees ons te voet de weg naar de afgesproken plaats. Het was echt pikdonker, soms zag je helemaal niets. Langs de weg zijn vaak grachten of diepe kuilen. Het was echt eng. Maar gelukkig had hij zijn woord gehouden en bracht hij ons veilig naar de plaats. Ik heb hem dan maar 5000 chillings gegeven, en Myriam 2000 chillings. Samen is dit €3,5. Dit lijkt weinig, maar voor hun is dit veel geld. Eind goed al goed.. Het was een zeer gezellige avond at the mzungu-place ;)

Donderdag 16 juli: vandaag voelde Lieze haar niet zo goed. Ze had hoofdpijn en was erg moe. Uiteindelijk ben ik dan alleen naar school gegaan. Het is me gelukt met de dala dala en ook om mijn mannetje te staan. Niet om te stoefen, maar de mensen bekeken me precies nog meer nu mijn haar Afrikaans is. Ze hebben me vandaag de hele tijd aangesproken en gezegd hoe mooi mijn haar is. Iemand vroeg zelfs om met me te trouwen. Ik heb dan maar gezegd dat ik al getrouwd ben (hihi)

Vandaag in de klas heb ik veel schriftjes mogen verbeteren. De kindjes leren optellen en aftrekken tot en met 10. Vandaag was het aftrekken. Sommigen hebben geen flauw idee wat ze aan het opschrijven zijn. Ze schrijven maar wat. Ik kan gelukkig al tellen tot 10 in het Swahili, dus ik help hun met hun rekeningoefeningen. Als ik iemand aan het helpen ben, komen er ineens 10 andere kindjes rond me hangen om te horen wat ik aan het zeggen ben. Ze vinden het leuk dat ik tel in het Swahili. Het geeft wel een voldoening om op een rustige manier aan hun les te geven of te verbeteren, omdat zo de kindjes ook zien dat we niet altijd hoeveel te schreeuwen of te slaan met stokken. Als ze al hun oefeningen juist hebben, moeten we dit met een rode pen afvinken. Als er oefeningen fout zijn, moeten ze deze helemaal opnieuw maken op een ander blad. Dan komen ze met hun schriftje af en moet ik een kantlijn tekenen met mijn rode pen. Soms moet ik ook oefeningen schrijven, omdat zij het gewoon echt niet kunnen. Ik zie heel veel dyslectie en dyscalculie in de klas. Ze schrijven bijvoorbeeld de letter S omgekeerd, of ze draaien letter 5 om. Vandaag zijn er veel kindjes met de stok geslagen geweest. Ik wen hier echt niet aan. Maar ja, ik kan hier helaas niets aan veranderen. Op de terugweg in de dala dala zat ik langs een vriendelijke Afrikaande vrouw. Ze kon een beetje Engels, dus we hadden een klein gesprek. Op een gegeven moment zei ze dat ik haar een 'gift' moest geven. ( geld natuurlijk) ik zei haar beleefd dat ik niet zomaar geld uitdeel, omdat ik hier ook voor gewerkt heb. Haar humeur veranderde onmiddellijk en ze begon tegen de jongen te praten die het geld komt opvragen in het busje. De jongen vroeg zijn 400 chillings ( ongeveer 0,25 eurocent) nogal onbeleefd. Ik gaf hem 500 chillings, dus ik moest 100 chillings terug krijgen. Hij gaf me deze niet. Ik liet me niet doen en bleef mijn open hand voor zijn neus houden. Hij begon wat te zeveren in het Swahili, van mzungu hier en mzungu daar. Het kwam er op neer dat ik als blanke geld genoeg heb en waarom ik hem die 100 chillings niet gun. Ik heb hun gezegd dat ze niet van een blanke moeten profiteren. Eerlijk is eerlijk. Dit kwam allemaal door de Afrikaanse vrouw :D uiteindelijk heeft hij mij 100 meter voor mijn halte afgezet uit koppigheid. Ik heb hem vriendelijk bedankt! Oh wat hou ik van Tanzania! ;)

We hebben vandaag in de supermarkt 46 schoolschriften gekocht met een deel van jullie sponsorgeld( omdat onze hoofdklas 46 leerlingen heeft) hier gaan we hun Engels in laten oefenen op een speelse manier. 46 boekjes invullen duurt best lang, maar Lieze en ik hebben altijd plezier. ;)

Zo, dat was een hele boek hé ;)

Tot binnenkort mzungu's !

Groetjes, Liese! ( en ook veel groetjes van Lieze)

Xxx

Ps: wij zijn hier al twee weken, wat gaat het snel!