Jambo mzungu's

Wauw, wauw wauw, wat een reis! Ik kan na 3 dagen al een heel boek schrijven, en ik ben enkel nog maar in Kenia geweest. Waar zal ik beginnen?

Ik zal beginnen met te vertellen dat onze vluchten heel goed zijn verlopen, maar ik de aankomst in Kenia anders had verwacht. Het kon natuurlijk maar één iemand overkomen... Mijn valies was niet aangekomen! Ik heb al direct kennis gemaakt met de Afrikaanse mentailiteit. 'Wat niet van hun is, interesseert hun weinig.' ( toch de mensen van de luchthaven, want het gastgezin waar ik in Kenia verbleef, zijn schatten van mensen en hebben me goed geholpen)

In de luchthaven leek de mevrouw mij goed te helpen, ze beloofde me terug te bellen etc etc.. Natuurlijk was ik aan het wachten op een telefoontje.. Maar dat telefoontje kwam dus niet. Dus zijn we zelf maar beginnen bellen, bellen, en bellen. Niemand deed echt moeite, de telefoon afleggen, flauwe beloftes maken. Kortom, ze waren veel te chill naar mijn goesting. Maar goed, uiteindelijk na 100 telefoontjes, bezoekjes aan de luchthaven, 1 jankbui en veel maagpijn van de stress heb ik mijn valies uiteindelijk aangekregen! Ik zou nog meer in detail kunnen treden over het hele valies gebeuren, maar dan klinkt alles zo negatief, terwijl ik in Kenia ook mooie dingen heb meegemaakt. Zo heb ik kennis mogen maken met Ayub zijn familie.( Ayub is lieze haar vriend, en zijn familie woont in Kenia) Ze waren heel gastvrij, super vriendelijk, ze hebben zoveel voor ons gedaan om mijn valies te vinden. Ze geven je onmiddellijk eten, een slaapplaats ( we bleven er slapen, omdat we door omstandigheden pas twee dagen later naar Tanzania zijn kunnen vertrekken)

Nu, over dat eten.. Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast ben door hun kookkunsten. Veel rijst natuurlijk, maar zeer lekker! MAAR, ik zag daar iets vleesachtigs op de 'barbecue' liggen en ik vroeg aan iemand "is this chicken?" " ah no, it's goat!" Dus ik stond eventjes verstijfd naar de ribbetjes van de geit op de rooster te staren, totdat deze mevrouw met haar vinger wees naar een vuilbak achter me, en ik mooi kon genieten van de nog overgebleven poten en hoofd van de geit. *slik*. Ik heb thuis geitjes in de wei rondlopen, dus ik vond dit super erg! Tijdens het eten, was ik de rijst tussen de geit aan het vissen, maar iemand van de familie zei, "come on, taste the goat!" Dus ik vond het een beetje onbeleefd om het niet te proeven... eind goed al goed, ik leef nog, maar helaas de geit niet meer. Haha!

De mensen in Kenia kijken soms verschrikt op als ze ons zien, sommigen hebben nog nooit iemand blank gezien. De kindjes beginnen te lachen en te wuiven naar ons en roepen: mzungu, mzungu! Dit is een benaming voor blanke mensen. Ze bedoelen hier niets slechts mee. Toch zijn er mensen die ons kwaad aankijken, niet eens lachen naar ons, of ons gewoon uitlachen. Ik voelde me soms erg onwennig en niet welkom. Wat me wel geraakt heeft in Kenia is, dat mensen kilo-meters te voet afleggen, en ze soms tussendoor eventjes langs de weg slapen om dan weer verder te wandelen. Ik verschrok hier erg van, want soms om 00u00 zag ik nog mensen langs de weg wandelen. Deze weg kan je vergelijken met een ijlelange expressweg. Het stopt niet! Deze baan ging van Kenia tot Tanzania. Dus wie weet hoe lang deze mensen al onderweg waren.

Ohja, er zijn maar weinig verkeersregels in Kenia. Een weg met twee rijstroken, kunnen gauw 4 rijstroken worden. Ik heb vaak mijn handen voor mijn ogen gehouden, maar je wordt het wel snel gewoon.

vandaag (6 juli) zijn we dan met een gammelbus naar Tanzania gereisd (7,5uur onderweg). Uiteindelijk zijn we dan toch aangekomen bij ons gastgezin! Een super groot huis, waarin nog andere vrijwilligers in verblijven, maar daar vertel ik jullie een andere keer over.

Zo, dit was een beetje alles samengevat in deze drie dagen.

Vele Afrikaanse groetjes vanuit Arusha in Tanzania.

xxx jullie mzungu Liese