Gisteren (29 juli) zijn Lieze en ik terug naar een Maasai dorp geweest. 'Mama' hier komt op voor vrouwenrechten ( wat in Africa nogal redelijk taboe is, maar zeker in de Maasai) zo helpt ze weggelopen Maasai meisjes, geeft ze voorlichting aan Maasai vrouwen over vrouwenrechten en besnijdenissen. Wij vinden dit een schitterende daad van mama, en we waren erg geïnteresseerd naar haar werk. We hadden aan mama gevraagd of we eens mee mochten gaan naar een voorlichting aan Maasai vrouwen. Dit was dus gisteren. Ik had nog gekke gevoelens over het Maasai dorp te zondag, en nu ging ik weer de ellende opzoeken. Bon, ik was erg nieuwsgierig. Mama kon niet meegaan dus kwam er een collega van haar mee. Uiteindelijk gingen we geen voorlichting te horen krijgen, maar kregen we de historie van hun Vrouwenclubje te horen en hun doelen die ze willen bereiken als Maasai vrouwen. Heel interessant. Ze waren ze sympathiek en geïnteresseerd in ons leven. Ik mocht deze vrouwen echt graag! Ze hebben in geheim een soort vrouwengroepje en proberen zo de taboe's als Maasai vrouw te doorbreken. De mannen mogen hier niks van weten, want ze begrijpen dit toch niet. Ze betalen 10000 shillings om in de groep te komen ( ongeveer €5) ik vond dit raar, waarom iemand als een Maasai vrouw moet betalen om in een groep te mogen voor vrouwenrechten te promoten. Blijkbaar dien dit ingezamelde geld, voor als ze een lening voor iets willen. Klinkt logisch. Ook betalen ze schoolboekjes en uniformen voor hun kinderen toch naar school te laten gaan. Ik was zo gefascineerd door deze vrouwen en hun doorzettingskracht! Op het einde hebben we als dank een ketting gekregen.

We zijn deze week weer lekker gaan uiteten. Ne lasagne kan toch smaken he mannen. Toch beter dan rijst met bonen. ;)

donderdag ben ik 1 dag naar het ziekenhuis gegaan om eens te kijken hoe ze daar werken. Tangi doet daar vrijwilligerswerk en ze heeft mij wat rondgeleid in het ziekenhuis. Ik heb een vaccinatie bij een baby mogen geven, bloedgroep-test mogen uitvoeren, en malaria test mogen uitvoeren. Niemand stelt zich vragen of je nu echt verpleegster bent, ze zijn blij dat ze je helpen, haha. Ook heb ik een gesprek mogen bijwonen waar de gynaecoloog voorlichting geeft over veilig vrijen aan een koppel. Het ziekenhuis is natuurlijk heel anders dan in België. Maar het was eens leuk om mijn verpleegsterskills boven te halen in Afrika!

We zijn donderdag ook voor de laatste keer naar ViaVia geweest. Ooh wat ga ik die feestjes missen! En de muziek zeker! Het was redelijk laat geworden en de dag erna moesten we naar ons klasje gaan voor de laatste keer. We hadden nog voor elk kindje on de klas een potlood gekocht, omdat sommige kindjes geen potlood hadden en zo hun oefeningen niet kunnen maken. Ze waren hier heel dolblij mee! Ook mocht de leerkracht de kleurpotloden, stiften, rode pennen en papier houden. Toen de leerkracht vertelde tegen de kindjes dat het onze laatste dag was, waren ze muisstil, net als wij. We vinden het echt erg dat we de kindjes niet meer gaan zien. Ze waren zo lief en grappig! Ook gaan we de leerkracht missen, zij was echt een grote hulp en had ons heel graag. We hebben e-mails uitgewisseld, dus wie weet horen we elkaar nog wel eens. Op het einde hadden we elk kindje een chipszakje gegeven. Haha, dit viel bij de meeste in de smaak! ( sommigen hadden waarschijnlijk nog nooit chips gegeten) er was één jongen en hij nam een chips uit de zak, stak het in zijn mond, trok het gekste gezicht ooit, en kreeg dan braakneigingen, ocharme. Maar het was super grappig, omdat hij daarna zijn duim omhoog stak :D zo dankbaar! Ook hadden de kindjes voor ons tekeningen gemaakt. Super luk om bij te houden!

Met pijn in het hart vertrokken we dus uit de klas.

Vrijdagavond was het Malou haar laatste avond en zijn we met zen allen ( Miriam, malou, Tangi, Lieze en ik) iets gaan drinken in 'Fig and Olive' suuuuper lekkere cocktails gedronken. Het was een mooie afsluiter.

Zaterdag hadden we afgesproken met Ally, hij is de oprichter van 'good hope', dit is en weeshuis. We waren te weten gekomen dat het weeshuis nog 6 matrassen nodig had. Deze matrassen kosten veel geld. (€50 per matras) dus zijn we samen 6 matrassen gaan kopen van jullie sponsorgeld. De kindjes waren natuurlijk heel blij! Dus nogmaals een dikke merci voor jullie steun! Het resterende sponsorgeld geven we aan mama, zij kan dit geld ook goed gebruiken voor haar project. ( vrouwenrechten)

Ik wou heel graag met het geld ook kindjes vaccinaties, maar blijkbaar gebeurt dit al redelijk goed in Tanzania, dus vonden we het beter om ons geld in iets anders te besteden.

Deze week zijn we ook souvenirs gaan kopen in de Maasai market. Het heeft ons drie uur gekost om dingen te kopen. Niet dat we niet wisten wat we wouden, maar ze onderhandelen heel graag over de prijs. Ze beginnen echt suuuuper hoog. Dan geven wij een prijs, dan zij weer. En zo tot we beiden tevreden zijn. Kost veel energie, en natuurlijk blijven lachen en vriendelijk zijn :D

Ik vond het zelfs zeer ontspannend, raar maar waar. Uiteindelijk heb ik mooie souvenirs gekocht voor familie en vrienden, nu maar hopen dat ze het leuk vinden!

Zaterdagavond zijn we met zen allen naar de luchthaven gegaan, want Malou ging naar huis :(

En zo begon ik ook te beseffen dat het onze laatste avond was en ik zondag Arusha zou verlaten. Tranen zijn zeker gevloeid! We hadden zo een tof meidengroepje, ik ga ze heel hard missen! En natuurlijk ook Arusha, de kindjes, ons gastgezin. Alles, alles alles. Nooit gedacht dat ik zo van Tanzania zou gaan houden potverdikke! Nadat we terug kwamen van de luchthaven, begonnen we onze valies ook maar eens in te pakken. Eunice ( iemand van het gastgezin) kwam naar onze kamer en gaf ons een zakje met stof in! Ik wou eerst van dat stof een Afrikaanse rok laten maken, maar uiteindelijk vond ik het iets te duur en had ik het afgezegd. En nu had ze mij dat stof cadeau gegeven. Zo lief!

Zondagochtend vertrokken we naar Kilimanjaro AirPort voor onze vakantie in ZANZIBAR! Zeer goede vlucht gehad van maar een klein uurtje :D. Taxi genomen tot aan ons hotel, en nu lekker aan het genieten aan het zwembad! Het eten is lekker, de mensen zijn vriendelijk, omgeving is prach-tig! We liggen aan het strand. Dus we hebben een heel mooi uitzicht.

Op het strand komen de zogenoemde 'beachboys' naar je toe om dingen te verkopen. Best vervelend. Ook loopt de Maasai ook op het strand rond. Zij verkopen ook dingen, maar ze dringen zo niet aan. Ze mogen niet op ons domein komen, dus ze beginnen aan de omheining tegen je te praten. Ze zijn wel heel grappig. Ze kunnen onze namen maar niet onthouden. En ze halen hun beste Engels boven om een gesprek te kunnen voeren, of ze denken dat we Swahili kunnen als de beste, en beginnen Swahili te praten tegen ons. 's Avonds mocht de Maasai wel op ons domein komen, en gaven ze een show. Deze dans hadden we al gezien in dat Maasai dorp, maar het was weer spectaculair om het nog eens te zien! Na deze show heb ik met hun gebabbeld, en wat heb ik gelachen! Ik heb hun proberen Nederlands te leren. En zij mij Swahili, ze zijn zo verbaasd als je wat Swahili kunt. Ook ben ik weer ten huwelijk gevraagd. Ze kijken je echt soms verliefd aan, dat je je onwennig begint te voelen. Al bij al was het een hele leuke avond bij de Maasai jongens.

Vandaag ( 3 augustus) hebben we petanque gespeeld op het strand, gezwommen in het zwembad, aan het strand gelegen. Heerlijk weertje hier! Ik weet me wel te vermaken deze 6 dagen in Zanzibar!

Kwa heri vriendjes!

Tot de volgende en waarschijnlijk laatste blog! Xxxx

Liese